Dat bultje was nog maar het topje van de ijsberg

Oud geleerd, jong niet gedaan

De eerste keer was ik halverwege de twintig. De vlekjes op mijn linker- en rechterarm bleken huidkanker en werden vakkundig weggesneden. Behalve twee kleine littekentjes herinnert niets er nog aan. Het was basaalcelcarcinoom, de meest voorkomende vorm van huidkanker die bijna nooit uitzaait. Wel kan deze lokaal schade aanrichten als het niet op tijd wordt behandeld, werd me verteld. Had ik dat maar beter in mijn oren geknoopt.
In 2021 kreeg ik een bultje op mijn voorhoofd. Geen moment dacht ik dat het opnieuw huidkanker zou kunnen zijn. Ik had mijn hoofd gestoten, daar kwam het natuurlijk door. Toen ik voor een botoxbehandeling naar een cosmetisch arts ging, vroeg ik hem wel of hij naar dat plekje wilde kijken. Ik benadrukte dat ik mijn hoofd had gestoten, waardoor hij er verder niet op aansloeg. Begrijpelijk, maar achteraf vind ik wel dat hij me had moeten doorsturen. Het plekje heeft er maar liefst vier jaar gezeten. Ik dacht allang niet meer dat het kwam door die botsing met een kastje, maar liet het voor wat het was. Misschien was ik ook een beetje bang. Ik wilde liever geen litteken op mijn voorhoofd.
Vorig jaar verscheen er echter een adertje op. Bij de huisarts gingen alle alarmbellen rinkelen. Kanker maakt namelijk zelf bloedvaten aan om de tumor van bloed te voorzien, waardoor die kan groeien. Het kleine bultje bleek het topje van de ijsberg. Daaronder schuilde een tumor ter grootte van een twee-euromunt.

Ach joh, je bent toch al getrouwd

Gelukkig is bij een basaalcelcarcinoom geen chemo of bestraling nodig. Wel moest er behoorlijk wat weefsel worden weggehaald. Ik heb een litteken dat van boven naar beneden over mijn voorhoofd loopt, plus een deuk. De eerste tijd droeg ik een haarstukje om dat te verbergen. Niet omdat ik me schaamde, maar omdat ik niet wilde opvallen. De opmerkingen die je krijgt zijn soms zó bruut. ‘Ach joh, je bent toch al getrouwd’, kreeg ik geregeld te horen. Alsof je alleen een glad voorhoofd wilt wanneer je single bent. Nu draag ik dat haarstukje niet meer, ik ben beter opgewassen tegen wat anderen zeggen. Ook is het litteken gelaserd waardoor het minder opvalt, en ik smeer er littekencrème op om het te laten vervagen.
Mijn litteken is een signaal: ga naar de dokter zodra je een bultje of plekje hebt. Dat kan ik niet genoeg benadrukken. Had ik dit zelf gedaan, dan was het minder erg geweest. Waarschijnlijk is mijn basaalcelcarcinoom veroorzaakt door de zon. Ik ben van de generatie insmeren met olie en bakken maar. Nu gebruik ik minimaal SPF 50, dat adviseer ik iedereen. Royaal en regelmatig zonbescherming gebruiken én niet te lang in de zon zitten.”

Dit verhaal is ook verschenen in Plus magazine